आईचा अभिमान...

सहज आईला फोन केला आणि विचारले-आई काय करतेस ग? आई म्हणाली घर काम. आता साठी झाली तरी घर कामातून ती रिटायर्ड झाली नाही आणि होणारही नाही. थोडा वेल गप्पा झाल्या. फोन ठेवला.
मनात असंख्य आठवणी तरळून गेल्या. आईनी केलेले कष्ट, तिची धडपड, तिची तारेवरची कसरत कॅमेराचा रोल सरकावा तशी डोळ्यापुढे आली .
आपली आई अष्टपैलू असूनही घरकामात अडकलीय कारण परिस्थिती . मला आठवत मी लहान होते तेव्हा आई दोन ठिकाणी नोकरी करायची,drawing teacher म्हणून  शाळेत आणि music teacher म्हणून college मध्ये. शाळा आणि कॉलेज दोन्ही दोन टोकाला होते,पण ती न थकता ह्या टोकावरून त्या टोकाला चालत जायची. हे सगळं ती तिच्या चार पिल्लांसाठी करत होती ज्याप्रमाणे चीमिणी आपल्या पिलांसाठी चोचीत खाऊ आणते, घरट्यात त्यांची सुश्रुषा करते त्याप्रमणे . हे सगळं करत असताना ती सतत आनंदी आणि समाधानी असायची. तिच्यातला उत्साह अद्वितीय, तेव्हा मला कळत नव्हत पण आता विचार येतो ती कधीच थकलेली नसायची कुठून यायची एवढी energy?
एवढ्यावरच ती थांबली नाही..कीर्तन ,आकाशवाणी वर प्रोग्राम ,  संगीत class  घेणे अश्या अनेक प्रकारे ती सतत काम करत होती. 4 मुलीचं आहेत आपल्याला अस तिला कधीच वाटलं नाही.  मुली पुढे कश्या जातील ह्यासाठी ती झटत होती. एवढं सगळं करत असताना तिची तत्परता कधीही ढळली नाही.
आज सहज विचार केला माझ्या आईला काय येत नाही?  ह्या प्रश्नाला उत्तर मिळाल नाही मला. ती उत्तम drawing काढते, ती उत्तम गाते, कीर्तन उत्तम करते, कविता - गाणी उत्कृष्ट लिहिते, तीनी कथा सुद्धा लिहिल्या त.
तीच अक्षर आजही छान आहे. बापरे!  विसरलेच ती कपडेही छान शिवते. आम्ही लहानपणी आईनी शिवलेलेच ड्रेस  घालायचो. देवांचे कपडे तर खूप छान छान शीवते ती.  एवढंच काय महालक्ष्यामीच धड  पण तिनी घरीच बनवल, मुखवटे तेही paint केलेत. आणि हे सगळं ती तुटपुंज्या आणि घरात उपलब्ध असलेला  ऐवज वापरून करते.
अरे हा लग्नाची रुख्वत. सुपारीची विहिनीची पंगत, glass painting, biskitachi गाडी, मणी वर्क, रेशीम वर्क, आणि भरपूर काही ....
खरंच सर्व गुणसंपन्न आहे माझी आई.
तब्येतीनी थोडी खचली पण उत्साह कधीच कमी झाला नाही तिचा.
आईच्या हातचा चिवडा स्पेशल असतो ..मला कधीच तिच्या हातचा चिवडा खाण्याचा कंटाळा येत नाही मला रोज दिला तरी मी खाऊ शकते. अताही तोंडाला पाणी सुटलं. ती स्वयंपाकात नावीन्यपूर्ण पदार्थ , विविध experiment कर ते. तिच्या हाताची चव मला मात्र नाही.

प्रत्येकालाच आपली आई प्रिय असते. पण मला माझ्या आईचा खूप अभिमान वाटतो. माझ्या आईची आजही शिकण्याची तयारी आहे. स्मार्ट फोन सुध्धा ती शिकली.
परिस्थितीने खूप परीक्षा बघितली तिची पण ती कधीच डगमगली नाही. अजूनही ती खंबीर आहे. खूप भरभरून लिहावं वाटत तिच्याबद्दल .
एकच सल आहे मनात, एवढ्या अष्टपैलू आईसाठी आपण काहीच करू शकलो नाही.